Hub was ruim 26 lid van mannenkoor Sint Remigius. Hij kwam soms wat laat, en was na de repetitie vaak snel naar huis, maar hij was er wel haast altijd. Hub was een echte koorzanger, niet op de voorgrond, al stond hij vanwege zijn lengte wel op de eerste rij, altijd kijkend en vooral luisterend naar de groep om zijn stem op gepaste wijze te laten horen. De meeste stukken die we zongen kende Hub van buiten, hij verstopte zich nooit achter zijn zangersmap. Met een korte onderbreking was Hub niet alleen zanger maar ook bestuurslid en secretaris van ons koor, en bijna 17 jaar lang verzorgde hij de notulen van de vergaderingen, de stukken voor de jaarvergadering, en alle in- en uitgaande correspondentie. Soms kwamen de stukken wat laat, soms erg laat, maar nooit te laat! Voor een van onze laatste vergaderingen kwam de post ook aan de late kant, Hub wist dat wel en ik citeer nu uit zijn bijgaande mail: “Heren, zoals gebruikelijk ruimschoots op tijd bij deze de agenda voor komende maandag en de notulen van de vorige vergadering”. Op de achtergrond herkende je de glimlach bij zijn bekende en droge humor. Als er in het koor wel eens wat was, en er was wel eens wat in het koor, dan las je dat, in het verslag van Hub, op een dusdanige manier, die hij ieder in zijn waarde liet, en tussen de regels door snapte iedereen wat werd bedoeld. Toen ik hem eens vroeg, waarom hij zich zo weinig mengde, in de discussies van de bestuursvergaderingen, zij Hub: “Och, ik maak het verslag en heb dan heb ik toch het laatste woord”. In ons koor ben je nu even uit gezongen en uit geschreven. Maar ik weet zeker, dat ze leden van jou kaliber, in dat koor hier boven heel goed kunnen gebruiken, en als ze slim zijn, nemen ze jou meteen op in het engelenbestuur. Hub, bedankt voor alles wat je voor ons koor hebt gedaan, Nu nemen we als koor afscheid met een mooi lied voor jou, Dorbra Noc, à Dieu, gute Nacht. Ton Haubrich 13-01-2018.